KÖYÜM BÜYÜKKARAPINAR Hasan ŞİMŞEK

NACİ EKŞİOĞLU

Detaylar

Kategori: Kim Kimdir?

Yayın tarihi: Salı, 22 Ocak 2013 12:38

Yazar: hasan-simsek

Gösterim: 3220

NACİ EKŞİOĞLU’NU KAYBETTİK !

(1927- 2013 )

Ankara’da ikamet eden Danıştay Savcılığından emekli hemşehrimiz Naci Ekişoğlu 19 Ocak .2013 Cumurtesi günü  Ankara’da vefat etti. 1926 yılında doğan Ekşioğlu, ilkokulu Merkez İlkokulunda, ortaokulu Mersin, liseyi de Balıkesir’de okudu. Liseyi bitirdikten sonra Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne girdi ve bu okulun idari bölümünden 1949 yılında mezun oldu.

Kadınhanı, Karapınar, Ereğli ve  Darende gibi ilçelerde kaymakamlık yaptı. Kaymakamlık döneminin bizim bildiğimiz iki belirgin özelliği var: Birincisi 1954-1956 yılları arasında Karapınar Kaymakamı iken erozyonla mücadele etmesi. Erozyonun tehlikelerinin  ne olduğunu ve erozyonla nasıl mücadele edileceğini bilinmeyen bir dönmede, o Karapınar’da  ilçenin çoraklaşmasını, canlıların yaşam zorluğunu fark etmiş. En üst düzeyde bir ilçe yöneticisi olarak erozyonun tehlikesini ve çoraklaşmanın farkına varmış ve erozyonu önleme çabalarına girmiştir. Bilimsel mücadele ile erozyonun önlenebileceğini kanıtlamış bir kaymakamdır. Onun erozyonla mücadelesi sayesinde Türkiye gündemine ve ders kitaplarına erozyonla mücadele  kavramı girmiş. Kaymakama Naci Ekşioğlu adı erozyonla mücadeleyi başlatan kaymakam olarak literatüre geçmiştir.

Naci Ekşioğlu’nun kaymakam olarak ikinci bir özelliği 27 Mayıs 1960 İhtilalinden sonra Ermenek’te doğduğu yerde Kaymakamlık ve Belediye Başkanlığı yapmış olmasıdır.

Kaymakamlık döneminden sonra Danıştay’a geçen Ekşioğlu  yaş haddinden emekli oluncaya kadar Danıştay’da Savcılık  görevi yapmıştır.

Ermenek Kültür ve Yardımlaşma Derneği Yönetiminde de çalışan Ekşioğlu, Ermenek sevgisi ile dolu bir insandı. Eşi Sıddıka Hanım’ı birkaç yıl önce kaybeden Ekşioğlu emekli yaşamını Ankara’da sürdürüyordu. İyi bir aile babası  olan Naci Ekşioğlu ‘nun ( Prof. Dr. Ayşe Gökalp, Nihal Ekşioğlu-Edebiyat Öğretmeni, Doç.Dr. Meral Ekşioğlu ve Prof. Dr. Fatih Ekşioğlu ) iyi eğitimli üç kız bir erkek evlada sahipti.

Cenazesi Pazartesi günü Maltepe camiinde kılınan öğle namazını müteakiben Cebeci Aile Mezarlığına defnedildi. Ailesine, yakınlarına, dostlarına başınız sağ olsun deriz. Ruhu şad olsun.

22.01.2013

Hasan ŞİMŞEK.

Not: Konya’nın Karapınar ilçesine düşük kaliteli linyitle yapılması gündeme gelen termik santral ve sakıncaları için İst. Bakırköy Belediye Parkı’nda geniş kapsamlı yapılan toplantıda Karapınar’ın erozyondan kurtarılması için Sayın Ekşioğlu’nun gösterdiği çabaya vurgu yaparak, mevcut yeşilliğin/tarım ürünlerinin bozulmaması temennisinde bulunarak onun hizmetlerini anımsatmıştım.

BABAM AHMET NACİ EKŞİOĞLU,

Saygıdeğer eğitimci, kıymetli yazar Hasan Şimşek Hoca’nın babamla ilgili, özellikle de  Konya’nın  Karapınar ilçesindeki  başarılı erozyon  çalışmaları  ile  ilgili bir  yazı  hazırlamak istediğini  bildirmesi  neticesinde siz okuyuculara  değerli  babam Ahmet Naci  Ekşioğlu  ile ilgili  kısa  bilgiler aktaracağım.

Babamın  özgeçmişini  sayın  Hasan  Şimşek tarafından vefatı  dolayısıyla kaleme alınan  22.01.2013  tarihli  yazıda yukarıda  okudunuz. Günümüzde isminin tekrar gündeme gelmesi   Bakırköy Belediye Parkında  düzenlenen Karapınardaki erozyonla ve yapılmak istenen termik santralle  ilgili geniş kapsamlı toplantı. Babam  1954 yılında ilçe için  tehlikeli  bir  afet haline  gelen rüzgar ve erozyonun  merkezi  Karapınar ilçesine  kaymakam olarak atanıyor. Erozyon ilçeyi  çöl haline getirmiş, kum tepeleri, kum  fırtınaları ve obruklar oluşmuş. Çocukluk anılarım  içerisinde şiddetli bir  fırtınada kum tepelerinin yer   değiştirdiğini, araçların  Karapınar-Konya  arasında  trafiğe çıkamadığını   hatırlarım. Babamın o dönemdeki  ekibi ile yaptığı  bilimsel çalışmalar ve  sulama  kanalları  sayesinde  Karapınar çölü 10 yıl  içerisinde  yeşerdi ve  cennet  haline  geldi.  Çölden kurtulan Karapınarda her yıl yapılan EROZYON BAYRAMINA babam onur konuğu olarak davet edilir ve katılırdı. Birkaç yıl süreyle biz de ailece katıldık. Babam Kaymakam Ahmet Naci  Ekşioğlu’nin bu  başarısı  Köy İşleri  eski  Bakanı Münir  Güney’in  kaleme  aldığı “YEŞEREN ÇÖL  KARAPINAR MUCİZESİ”  kitabında konu  olmuş ve  övgü ile  sözedilmiştir. Ayrıca  aynı  başarıdan  Prof. Dr. Cevat  Geray’ın Karapınar  hakkındaki kitabında, Mete  Akyol’un Hürriyet  Gazetesindeki  yazılarında  bahsedilmiş, TRT’nin  Karapınar  belgeseli  filminde yer  almıştır. Bu  başarılardan dolayı babam 1984 yılında Orman  Bakanlığı   tarafından şilt verilerek   ödüllendirilmiştir.

26.02.2003 tarihinde  Konya  ili  Karapınar  ilçesi  Belediye  Meclisinin  32/3 sayılı   kararı  ile  Türüdiye  Mahallesinde  bir caddeye  Naci  Ekşioğlu  adı  verilmiştir.

Babam çok  sevdiği   kaymakamlık  görevini  biz  çocuklarının  eğitimlerini   düşünerek 1963 yılında  bitirdi ve  Ankara’da  Danıştay  hakimliği görevine  geldi. Danıştay’da  çalıştığı  süre içerisinde  1971  yılında  Ortadoğu  Amme İdaresi  Enstitüsünde yüksek lisans yaptı. Danıştay kontenjanından Anayasa  Mahkemesi  Hakimliği  görevini ve  daha  sonra  Uyuşmazlık  Mahkemesi Hakimlik  görevini yürüttü. 20 yıl süreyle  Danıştay Savcılığı görevini  üstlenerek 1991 yılında yaş  haddinden  emekli   oldu.

Mülkiyeliler Derneği üyesi olan babam İdarecinin Sesi, Adalet Dergisi, Yeşil Ermenek Gazetesinde genel kültür, idarecinin yönetimi ve sosyal yaşam ile ilgili yazılar yazardı. Mülkiyeliler Derneğinde ve Ankara’daki Ermenek Kültür ve Yardımlaşma Derneğinde yönetim kurulu üyelikleri yaptı

Ona tüm yaşantısı  boyunca sevgi ve saygısıyla destek olan mükemmel  insan annemiz Sıdıka Ekşioğlu’nun 2001 yılındaki zamansız vefatından  sonra,   kardeşlerim emekli Edebiyat Öğretmeni  Nihal Ekşioğlu,  Doç. Dr. Meral Ekşioğlu ve  Prof.Dr. Fatih  Ekşioğlu  ile,  hiç yalnız bırakmadan, hep destek olduk, moral verdik, anılarını dinledik. Bu ulu çınar  20.01.2013  günü   hakkın  rahmetine  kavuştu. Ruhu Şad, mekanı cennet olsun.

                                                           Prof. Dr. Ayşe Sevim  GÖKALP

                                                          Kocaeli  Üniversitesi Tıp Fakültesi

                                                         Çocuk Hastalıkları Öğretim Üyesi

HABİP ÇALIŞKAN

Detaylar

Kategori: Kim Kimdir?

Yayın tarihi: Çarşamba, 12 Aralık 2012 00:00

Yazar: hasan-simsek

Gösterim: 3282

10 Çocuklu bir ailenin 6. çocuğu olarak 16 Ocak 1946 da, Balkusan’da doğmuşum. Babamın, hayatın ucuna çıkıp oynaması “dellendiğinden” değil, yol vergisinden (yol angaryası) kurtulmuş olmasındanmış.

 Balkusan’da okula ilk başlayanlardan olduğum için , Ermenek Ortaokuluna da köyden ilk giden öğrenci oldum. Orta öğrenim sonrası (1962) ben de devre arkadaşlarımız gibi “yukarlara” gidebilmenin yollarını aradım. Amacım, en kısa yoldan bir devlet okuluna girebilmekti. Ne varki, köyde doğup büyümenin bu kapıları açmada en büyük engel olduğunu tüm öğrenim yıllarımda yaşadım. Akşehir Yatılı Öğretmen Okulu’nu kazanmış olmama karşın, “Memur ya da Tüccar” bir kefil bulamadığım için girememiş olmamı içimde hep bir sızı olarak taşıdım.

Yatılı bir okul sınavı için geldiğim Ankara’da, yazılı sınavları kazandığım halde sözlü sınavlarda hep başarısız sayılıyordum. Bir yere giremediğim gibi memlekete dönecek param da yoktu.  Gündüzleri,  Hergele Meydanı’nda, “Ne alırsan 5 kuraşa” taplacılığı yapıp gece de, Ankara Akşam Ticaret Lisesine kaydolup okumaya devam ettim. O yıllarda ticaret lisesini bitirenler, yüksel okul olarak sınavla sadece İ.T.İ. Akademilerine girebiliyorlardı. Ankara İ.T.İ. Akademisine 83. sırada girdim ama, çok sayıda arkadaşımız açıkta kalmıştı. Bu eşitsizlik karşısında direniş yolu göründü. Türkiye Ticaret Liselerini bitirenler cemiyetini kurdum. Akademi bahçesine bir ölüm orucu çadırı kurarak kontenjan açılması için direnirken bir yandan Ankara’da bir yürüyüş düzenlenmesine öncülük ettim. Sonuçta bir miktar kontenjan açılma kararı çıktı. Ticaret Lisesinden sonra, Merkezi Sistem sınavı için Atatürk Lisesi’de fark dersleri verip düz lise diplomasını da aldım ve merkezi sistem sınavı ile ODTÜ İnşaata da girdim. 1971 Ocak ayı ile 1974 yılları arası öğrenim yaşamıma zorunlu ara verilmişti. 1974 sonrası çıkarılan af ile inşaat mühendisliği diploması aldım. Ancak, 1974-1980 Eylül arası Ankara’da Ser Yayınevi yöneticiliği ve editorlüğü ile  ekonomi-politik, materyalist felsefe, “üretim içinde eğitim” temelinde, ana-babaların ve çocukların eğitimi ile klasik ve neo faşizm üzerine yayıncılık yaptım. 12 Eylül darbesinden sonra, 10 ton kitabıma el konulup imha edilince inşaat işine başladım.  

 1997 Yılına kadar inşaat sektörününde çalıştım. Doğup büyüdüğüm köyüm Balkusan’dan hiç  kopmadım. Karamanoğlu Mehmet Bey’in tarihsel öyküsünü hem çocukluğumdan itibaren canlı tarih anlatıları ile hem de ulaşılabilen hemen her kaynaktan araştırıp öğrendim. Özellikle Karaman’da düzenlenen, Dil Bayramı çerçevesinde, herkes “bizi bize anlatıyor”du. Bu yüzden, “Balkusan, Karmanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneği’ni kurdum ve dönemin Karaman Millet Vekili sayın, Fikret Ünlü ile birlikte aldığımız bir karar ile, 1998 12 Mayıs günü Balkusan’da resmen; “Türk Dil Bayramı ve Karamanoğlu Mehmet Bey’i Anma Etkinliklri”ni başlattık.

Çünkü, Ermenek ve Balkusan’ın Türk Dilinin (Oğuzca-Anadolu Türkçesi) kaynağı olması ve Türkiye Türkçesinin kurumlaşmasına köklük etmiş olmasını gördüm ve bu değerin  çok önemli bir kültürel miras olduğuna inandım. Ayrıca, yöremizin  tanıtılmasında da dün olduğu gibi bu günde en önemli kültürel değer olduğu konusunda hiç kuşkum yoktur.

1998 den 2017 ye, “Balkusan Türk Dil Bayramı ve Karamanoğlu Mehmet Bey’i  Anma Etkenlikleri”nin  aralıksız günümüze kadar gelmesine öncülük ettim.

Balkusan’a kazandırdığımız kültür merkezi içinde bir; Türk Kültürü Müzesi ile, bahçesinde “Kaşgarlı Mahmut, Yusuf Has Hacip, Yunus Emre, Kaygusuz Abdal, Karamanoğlu Mehmet Bey ve Mustafa Kemal Atatürk” olmak üzere, bir “Türk Dili Büyükleri Müzes”inin oluşturulmasına öncülük ettim. Türk Dili Büyüklerinden, Karacaoğlan ve Aşık Paşayı Veli’yi de bu müzeye kazandırmak için olanaklar arıyorum.

Yılın 7 ayı, Balkusan’dayım.   Ermenek-Balkusan yöresi insanının, Türk Dili, Türk Kültürünün gelişmesine katkı verebilecek olan bu türden etkinlikler içerisinde bulunmaya, söz düşerse anlatmaya devam ediyorum.    

 BİR YALNIZ ADAM!

Bu yazımda, iş ve organizasyon yönünden Taşeli çevresinde yalnız bırakılan bir adamdan ve yaptığı işin öneminden bahsedeceğim.  Bu kişi Karamanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneği Başkanı Habip Çalışkan’dır. Yıllardır Karamanoğullarının ilk merkezinin Ermenek olduğunu ve Karamanoğlu Mehmet Bey’in Balkusan’daki türbesinde yattığını, bunun anlam ve önemini tanıtmak için gece gündüz çalışır. Kendisi bir mühendis Ankara’da oturur. Yılda birkaç defa Dil Bayramı etkinlikleri nedeni ile ilimiz Karaman ve Ermenek (Balkusan)’e gelir gider. Ankara’da, İstanbul’da, Ermenek ve Karaman’da Dil Bayramını, fermanın önemi ve  tanıtımı için çeşitli kültür çevreleri ve otoritelerle görüşür, fikir alışverişinde bulunur. Bu adamın tek amacı Ermenek Beyliği de denilen ve kendileri Ermenek ve çevresinde yaşayan ama odak noktası Balkusan olan Karaman Beyliğini ve onların Türk kültür hayatındaki önemini anlatmak için çaba sarfetmesidir. Karamanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneğinin amacı Konya Sarayı’nda ve Beyliğin egemen olduğu topraklarda Türkçe konuşulması için ilk fermanı çıkaran ve Türkçemizin yabancı dillerin esaretinden kurtulmasını sağlayan Mehmet Bey’i tanıtmaktır. Mehmet Bey’in mezarı Balkusan,’dadır. Balkusan Ermenek’in bir köyüdür. Taşeli Bölgesi (Mut, Anamur,Gülnar, Bozyazı , Gazipaşa, Alanya, Sarıveliler, Başyayla ) Karamanoğullarının yurdudur. Ermenekli aydınlar Karamanoğlularının merkezinin başlangıçta Ermenek olduğunu sonra  Larande ( Karaman )’ye taşındığını bilmektedirler.

Her yıl 13 Mayıs günü kutlanan Dil  Bayramı etkinliklerinde ve organizesinde Habip Çalışkan  maddi ve manevi sıkıntılar içinde düşmekte adeta yılgınlığa ve bezginliğe varan bir çalışma sergilemektedir. Habip, Dil Bayramı etkinlikleri için biçilmiş bir kaftandır. Başta Ermenek olmak üzere çevresindeki kaymakamlıkların ve belediyelerin onu canı gönülden maddi ve manevi olarak desteklemesi gerektiğini düşmekteyim. Bu konuda kurulduğu günden beri çok fazla bir etkinliği olmayan Taşeli Belediyeler Birliği’ne çok iş düşmektedir. Ermenek Belediyesi, Taşeli Belediyeler Birliği çalışmalarında ne yazık ki liderlik görevini yapmıyor ya da yapamıyor. Balkusan, Taşeli ‘nin tanıtılması  için çok önemli bir merkezdir. Orası Habip  Çalışkan’ın tapulu mülkü değildir. Bugün var yarın yok. (1 ) Onun aldığı sorumluluk kadar diğer yerleşim birimlerimizin de sorumluluk alması önem arz eder. “Yalnız taş duvar olmaz.  Ağaç yaprağı ile gürler. Bir elin nesi var; iki elin sesi var “atasözlerimiz birlik ve dayanışmayı vurgular.

Balkusan’a ve Karamanoğlu Mehmet Bey Külliyesine sahip çıkmak, tanımak ve tanıtmak Taşeli halkının tarihi bir sorumluluğudur.  Hiçbir siyasi hedefi olmayan, ama hizmette kusur etmemeye çalışan   Habip Balkusan’da çok güzel şeyler yapmış ve yaptırmıştır, yapmaya da devam etmektedir. Devlet Bakanımız Sayın Fikret Ünlü’nün girişimleri ile inşaat Mühendisi Ersin Arıoğlu tarafından yaptırılan Karamanoğlu Mehmet Bey Kültür Merkezi  bakıma ve işletmeye hazır bir yerdir. Adını Karamanoğlu Mehmet Bey’den alan KMÜ yöneticileri ve bilim adamları daha burayı tanımış ve keşfetmiş değil. Üniversitenin orya el atması ve yöremizdeki bilimsel çalışmalara katılması için Habip Çalışkan’nın  KMÜ’de girişimleri var ama yalnız bir adam olduğundan bu pek etkili olamıyor. Dileğimiz bu konuda kaymakamlarımızın ve belediyelerimizin, sivil toplum örgütlerimizin, muhtarlarımızın  Dil Bayramı etkinliklerine ciddi anlamda destek verip Habip’in sesini dikkate almaları elzemdir. Sıfıra yakın bütçe ile Karamanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneğinin  ve Ermenek Belediyesi’nin bu işi ucundan, kıyısından tutması ile Dil Bayramı etkinlikleri cılız kalır amacına ulaşmaz. Her geçen yıl amacından uzaklaştırıldığını düşündüğüm Dil Bayramı etkinliklerine 2013 yılı Mayısının 13’ünde okulları, köyleri, beldeleri, kentleri ile bir bütün olarak çok iyi hazırlanıp atalarımıza yakışır bir şekilde kutlamamız ve Karamanoğlu Mehmet Bey’’in Türkçemiz ile ilgili “ Bugünden sonra hiç kimse, sarayda, divanda,meclislerde ve seyranda Türk Dili’nden başka dil kullanmaya, Defterler dahi Türkçe yazıla! “ buyruğuna sahip  çıkmamız dileğimdir. 12.12.2012 . Hasan ŞİMŞEK

_____________________________________________________

1) Habip Çalışkan bu süreçte Kültür Merkezi önüne Türk diline önem veren ve gelişmesini sağlayan Yusuf Has Hacip, Kaşgarlı Mahmut, Yunus Emre, Karamanoğlu Mehmet Bey, Kaygusuz  Abdal ve Mustafa Kemal Atatürk’ün büstleriyle Balkusan’ı daha da anlamlı bir hâle getirdi ve getirmeye devam ediyor.

DİL BAYRAMI VE ERMENEK YÖNETİCİLERİ

Bu yıl Dil Bayramı Etkinliklerinin 736. sını kutlayacağız ama ortalıkta bir ses seda yok. 12.12.2012 tarihinde Yeşil Ermenek’e “Bir Yalnız Adam “ başlığı altında yazdığım yazıda, Karamanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneği Başkanı Habip Çalışkan’ın Balkusan’daki zor uğraşılarına dikkati çekmiş ve yöneticilerimizin ve halkımızın dikkatini Balkusan’daki törenlerin hazırlanışına   çekmeye çalışmıştım.

Sayılı günler çabuk geçer, kutlama gününe bir aydan az zaman kaldı. Ortalıkta, sivil toplum örgütlerimizden, belediyelerden ve kaymakamlıklardan  hiçbir ses gelmiyor. Dil Bayramı Etkinliklerini kim düzenleycek? Bu iş tek başına elinde bir kuruş bütçe olmadan Habip Çalışkan’a yüklemeye çalışmak haksızlık olur. Gerçi kimse bu organizasyonu yap diye Habip’e bir zorlama yapmıyor ama bu işi birilerinin yapması gerek. Birlerinin değil el birliği ile herkesin Balkusan Dil Bayramı etkinliklerine katkı yapması gerek. Bu kültürel bir sorumluluktur.

Eğer, Ermenek’i tanıtmak için bir derdimiz olacaksa ki olacak! O vakit Balkusan’da  yatan  Karamanoğlu Mehmet Bey’e sahip çıkacak ve onun Ermenek topraklarında barındığını dünyaya haykıracağız. Şu an Ermenek’i  tanıtacak iki ana konudan  biri Ermenek Barajı diğeri de Karamanoğlu Mehmet Bey Külliyesi’nin ve kabrinin Bulkusan’da olmasıdır.

Karamanoğlu Mehmet Bey’in Türk tarihindeki önemi onun Türk Dili’ne verdiği önem ve yayınladığı ferman ile ilgilidir. Mehmet Bey, 13 Mayıs 1277’de yayınlamış olduğu fermanda “  Bugünden sonra hiç kimse, sarayda,divanda, meclislerde ve seyranda Türk Dili’nden başka dil kullanmaya “  söyleminden sonra “ Defterler dahi Türkçe yazıla!” diyerek Türkçe’nin yabancı dillerin esaretinden kurtarıp bağımsızlığına kavuşmasını sağlayan Türk büyüğü Karamanoğlu Mehmet Bey’dir.

Anadolu Selçuklu Sultanlarının dahi adlarının Farsça  Keykubat, Keykavus, Keyhüsrev olduğu 13.yy da bu tepkiyi vererek Türk Dili’ne dikkati çekmesi ve her yerde Türkçe konuşulup yazılması emri  onun ulusal bilince verdiği önemi ifade eder. İşte bu nedenle Mehmet Bey  Türk Tarihinde büyük insanlar konumundadır. Bu nedenle biz Mehmet Bey’i her yıl 13 Mayıs’ta Balkusan’daki külliyesinde anmaya çalışıyoruz. Yeterli ölçüde bu konuya kurumlarımız ve sivil toplum örgütlerimiz ağırlıklarını koymuş değiller. Bildiğim kadarı ile Habip Çalışkan dört aydır kapı kapı dolaşıyor bir şeyler yapabilmek için adeta çırpınıyor. İl yönetimi, il kültür müdürlüğü, basın yayın organları kapı kapı geziyor ama nafile Karaman’da kapılar onun için kapalı.  Yanında ne bir devlet kumru ne de bir sivil toplum örgütü var. Ne acıdır ki, İl Yönetimi Balkusan’da yapılan ve yapılacak olan Dil Bayarmı  etkinliğine pek sıcak bakmıyorlar, anladığım kadarı ile Balkusan Etkinliklerini angarya  kabilinden bile görmüyorlar. Kısacası Karman merkezin gündeminde Balkusan diye bir şey yok. Aslında Karaman ( Larened’nin )’ nın Dil Bayramı etkinlikleri ile  tarihi bir ilişkisi yoktur. Ferman’ın okunduğu yer Konya Selçuklu Sarayı, Mehmet Bey’in mezarı da yakınları ile birlikte Balkusan’dadır. Şimdi orda güzel bir kültür merkezi ve anlamlı Türk büyükleri büstleri var. Bu büstlere Kaygısız Abdal’ın büstü de eklenecek. Bilindiği gibi Kaygısız Abdal, bir Karman Beyliği şairlerindendir. Dil Bayramı Etkinlikler çerçevesinde Karaman ilindeki öğrencilerinin orayı görmelerinde büyük yarar var.

Sayın Değerli vekilimiz Lütfi Elvan Bey, bu tür etkinlikleri sivil toplum örgütlerinin yapması gerektiğini yıllardır söyler, söyler ama bu iş para  ile pul ile olur. Karamanoğlu Mehmet Bey Dil ve Kültür Derneği’nin kasasında para yok. Geçen 2012 yılı  kutlamalarında Karaman merkeze 1 milyon 250 bin TL para geldi. Bunun bir kuruşu Ermenek’e yansımadı. Bu çok büyük bir adaletsizlik, haksızlık ve Taşeli’ne kayış aşırmadır.

Aslında bu tür etkinliklerin yapıldıkları yerler siyasilerin bedavadan gösteri yaptıkları ve propagandalarını yaptıkları yerler olmasına rağmen nedense parasal destekten uzak duruyorlar.

Sonuç olarak, Karamaoğlu Mehmet Bey Külliyesi ve Türbesi’nin Balkusan’da olması Ermenek turizminin gelişmesinde ve tanıtılmasında önemli bir ilgi alanı olacaktır. Dil Bayramı etkinliklerinde Taşeli kaymakamları, belediye başkanları hatta köyleri bigâne kalamaz. Özellikle Ermenek Kaymakamımız Sayın Hüseyin Sayın  ve Belediye Başkanımızın Sayın Necati Akpınar’dan  bu konuda çok aktif olmaları beklentisi içindeyiz. 7’den 70’e birlikte yapılması gereken bu tarihi etkinlik atalarımıza karşı bir borç ödeme anlayışının çok ötesinde Ermenek Turizmi’ne de büyük oranda katkı sağlamaya adaydır. Sıfır bütçe ile tek bir adam uğraşısı ile bu kutlama ve organizasyon istenilen düzeyde olmaz. Hep birlikte Habip Çalışkan Bey’in çalışmalarına destek vermek Tarihimize saygı, atalarımıza saygı, Taşeli Yöresi turizmine hizmet anlamına gelir.

Artık Ermenekli zenginlerimizin kültür ve tanıtıma katkı adına böyle etkinliklere destek verme zamanı geldi. Unutmayalım kültürel etkinlik bizim kimliğimiz, zenginliğimiz ve geçmişimizin günümüze yansıyan aynasıdır. 13 Mayıs Karamanoğlu Mehmet Bey’i Anma ve Dil Bayramı Etkinlikleri, birileri tarafından kendi ekseninden çıkarılıp başka mecralara doğru kaydırılma  çalışmaları var. Yöneticilerimiz, sivil toplum örgütü kuruluşlarımızı bu konuda çok duyarlı olmaya davet ediyorum.  Tarihimize ve tarihi değerlerimize sahip çıkalım. Değerini bilelim, öğrenelim ve öğretelim. Dil Bayramı Etkinlikleri bu işi için iyi fırsattır.

09.04.2013

Hasan ŞİMŞEK.

İBRAHİM TAŞTEKİN

Detaylar

Kategori: Kim Kimdir?

Yayın tarihi: Salı, 18 Aralık 2012 11:16

Yazar: hasan-simsek

Gösterim: 2924

İBRAHİM TAŞTEKİN

İki yıldır doğduğum köy Büyükkarapınar hakkında bilgi ve belge toplayarak köyü ve köydeki  değişimi anlatan bir kitap yazmaya çalışıyorum. İbrahim Taştekin, köydeki değişime- klasik tarım ürünlerinden- meyveciliğe geçişte rol alan bir ziraatçı. Bu nedenle “Köyümüze Hizmet Eden Ziraatçılar” bölümüne onu da almayı vicdani bir sorumluluk saydım. Aslında Ermenek Coğrafyası’nda halka ve yöreye 1950’den sonra olağanüstü hizmet eden insanlarımızın çoğunu tanırım. İbrahim Taştekin  de Ermenek ve Çevresi’nde halkımızın ilkel tarım politikalarını terk ederek meyveciliğe dönüşümünde, olağanüstü katkıları olan çok değerli bir ziraatçımızdır.

O, 1929 Mayısında Kazancı’da doğdu. İlkokulu şimdi belde, o zaman köy olan Kazancı’da okuduktan sonra, Sarayönü-Konuklar Teknik Ziraat Okulu’na kabul edildi. 1940’lı yılların başında Karaman’a hâli vakti yerinde olanlar at sırtında, kiracı denilen ve Ermenek-Karaman arası yük taşıyan hayvanlarla gidilip, gelinirdi. Yoksul olanlar ya da parası olmayanlar  ise üç gün yürüyerek Karaman’a ulaşırlardı. İbrahim Taştekin, ilk gittiğinde yürüyerek Karaman’a vardı. Karaman-Sarayönü arsı ise trenle gidilir ya da otomobil ile ulaşılırdı. Üç yıllık okulu başarı ile bitirdi. Okuldaki başarısından dolayı baş bahçıvan olarak okulda kaldı. Yenilikleri görmek ve kendini geliştirmek amacı ile 1949 yılında İstanbul- Büyükdere’deki Bahçe Kültürleri İstasoyun’na gönderildi. Büyükdere Fidanlığı o dönem Türkiye’nin en gelişmiş bir zirai kuruluşu idi.

Büyükdere Fidanlığı’na dünyada yetişen değişik meyve türleri getirtilip deneme üretimi yaptırılıyordu. Türkiye şartlarına ( iklimine ) uyan meyveler çoğaltılıp ülke geneline dağıtılıyordu.

Fidanlığın Teknik Ziraat İşlerini yürüten bir meyveci, bir fidancı biri de süs bitkileri olmak üzere üç İtalyan uzman tarafından yönetiliyordu. İbrahim Taştekin orada kaldığı bir yıl içinde bu üç İtlayan’nın teknik bilgisinden yeterli derecede faydalanıp kendini geliştirmeye çalıştı. 1950 yılında askere gitti. Askerlik dönüşü tekrar okuluna dönerek iki yıl baş bahçıvan olarak çalıştı. Meyve ağaçları üzerindeki bilgi ve becerilerini iyice geliştirdikten sonra Ermenek’e gitmeye karar verdi. Kafasındaki proje Kazancı’yı meyve bahçeleri ile donatmaktı. Bu düşünce ile Kazancı’ya gelir. O zaman Kazancı’da büyük arazileri olan Emin Sönmez ile birlikte ortak bir çiftlik kurma düşüncesindedir. Arazi Emin Sönmez’den bilgi ve çalışma ise İbrahim Taştekin’den olacaktı. Ortaklıkta anlaşamazlar ve proje suya düşer. O yıllarda Ermenek’te ziraat işleri çok ilkeldir. Çünkü 1950 öncesi dışa açılım yol olmadığından yok denecek kadar azdır. 1950’li yılların ortalarında Ermenek’te iki jeep var. Biri  hastanenin diğeri ise Ziraat’ın. Ne yol, ne araç ne de teknik insan hiçbiri yok. Her alanda olduğu gibi tarımın bir kolu olan ziraatta da bir arayış, bir yenilenme, bir başkalaşım çalışmaları var. İşte bu yıllarda Halkalı Ziraat’tan mezun Mehmet Keskin Ermenek İlçe Tarım Müdürlüğü’ne atanır ( 1952 ).Yenilikçi ve gelişmeye açık bir kafası vardır. Gittiği köylerde Devlet’in köylülere verebilceği hizmeti hem anlatır hem de, arıcılık, meyvecilik vb. kurslar açar. İbrahim Taştekin böyle bir ortamda Mehmet Keskin ile tanışır ve desteğini alır. Bu sıralarda Kazancı Tarım Kredi Kooperatifi’ne sınav ile memur alacaklar. İbrahim Taştekin sınava girer ve kazanır. Artık Kazancı Tarım Kredi Kooperatifi memurudur. Tabir caizse devlete sırtını dayamıştır. Ekmek kaygısı yoktur. Yapması gereken çalışmaktır. O da bu çalışmayı fazlası ile yapmıştır. Görevinin dışında 50 senelik çalışma hayatında beş milyonun üzerinde ağaca aşı yapmıştır. Onun cebinde, makası, açı bıçağı, macunu, sargısı hiç eksik olmazdı. İnsanlara nasıl aşı yapılacağını öğretir ve kendisi de hep aşı yapardı. Ben onu Davadas’ta görev yaparken hayal meyal tanıdım. Memuru yok, işçisi yok, binecek aracı yok, yaya olarak karda kışta, çamur deryasında ayağında çizme o köy senin bu köy benim hizmet aşkına dolaştı durdu ve köylüleri meyvecilik ve fenni arıcılık yönünden aydınlatmaya çalıştı.

1960 yılında Davdas(Üzümlü)’a tayini çıktıktan sonra, artık bilgi ve becerilerini Kazancı yakasındaki köylere kullandığı gibi eski adı Navağı olan Başyayla İlçesinin köylerine de kullanacaktır. Artık golden ve starking aşılarını Üzümlü, Büyükkarapınar ve Elmayurdu gibi köylere de yapacak ve yapmasını öğretecektir. Kooperatifin merkezi Davdas’tır. Merkezden çevre köylere çamurlu yollarda çizmesini çeke çeke kan ter içinde gittiğini ve o diyarların meyvecilik yönünden gelişmesinde büyük emeği olduğunu yazıyor ve ona yörenin bir evladı olarak teşekkür ediyorum.

İbrahim Taştekin emekli olduktan sonra da gerek Ermenek ve gerek köylerinde çalışmalarına devam etti. Şimdi Kazancı’da oturuyor. Ermenek yöresinde elma ve kirazın yetişmesinde büyük emeği olan ve 80 yaşına basan Sayın İbrahim Taştekin’e nice sağlıklı v e mutlu yıllar dilerim.

18.12.2009

Hasan ŞİMŞEK

OKUL ARKADAŞIM İBRAHİM TAŞTEKİN

Sayın Hocam Hasan Şimşek :

Köy Enstitülerinde olduğu gibi; yalnız köy çocuklarının kabul edildiği, üç yıllık ve yatılı olan Sarayönü İlçesi sınırları içindeki Devlete ait geniş bir arazide kurulmuş ve o yıllardaki rahmetli Cumhurbaşkanımız İsmet İnönü’nün kızının adına izafeten adı da  “Özden Teknik Ziraat okulu” olan okula kaydımı yaptırdığımda 1945–1946 eğitim yılıydı... Okul bu tarihten bir yıl evvel öğretime açılmış ve bizden bir yıl önce okula başlayan 200 kişi, ikinci sınıfa geçerek ağabeylerimiz olmuştu.

        Alandaki kocaman yemekhanede; bir öğretmenin refakati ile akşam üzeri ilk defa masalar üzerinde yemeklerimizi yedikten sonra, birilerinin refakatinde yine kocaman bir yatakhanede bana verilen yatağa oturduğumda; birkaç yatak ileride, iki yatak üzerinde, elinde bir kitap olanı can kulağı ile dinleyen 6-7 kişilik bir gurup dikkatimi çekti ki, sonradan bunların bir hafta önce, bu yıl okula Ermenek’ten ilk gelen yeni öğrenciler, elinde kitap olan kişinin de İbrahim Taştekin olduğunu öğrenecektim.

        Sonunda o yıl gelen  öğrencilerden  A, B, C grupları adı ile sınıflarımız oluştu.. Okula geliş sırasına göre de, ilk gelen Ermenekliler ile ben A gurubu sınıfında, okulu bitirdiğimiz 1948 yılı yazına kadar, beraber okuyarak mezun olmuştuk..

         Ermenekli arkadaşlarımın isimleri hatırlayabildiğim kadar; Kazancıdan İbrahim Taştekin, Ali Gürbüz (Güdük), soyadlarını hatırlayamadığım Mustafa, Mithat, Ali Demircan (Polis Ali), Halil Yılmaz ve aşağı İrnebol’dan Mehmet Taşdemir, Navahal yöresinden, şimdi köyünün adını hatırlayamadığım İbrahim Gümüş adında biriydi ki, şu anda bir ikisi haricinde, tamamı Allahın rahmetine kavuşmuş olduklarından, onlara rahmet dilerken, sağ olanlara da, sağlıklı daha nice yıllar diyorum.

        Yatılı okullarda okuyanlar çok iyi bilirler ki; buralarda bir birlerine ad takmalar, ilk gelenlerin acemi tavır ve hareketlerinin taklidi, şakalar, kırıla gider.. Bunlara bazen şakacı öğretmenlerimiz de katılırdı ki, tarih öğretmenimiz Hayriye Ertekin’in, bizden bir hafta önce gelen  Ermenekliler hakkında bir anısını da  anlattığında, çok gülerdik..

        Nöbetçi olduğum bir gün okula yenice gelmiş bu Ermenekli arkadaşlarınızı yatakhanede ziyarete gittiğimde; o günlerde bomboş olan yatakhanenin bir köşesinde, iki yatak üzerinde, hepsinin toplanmış olduğunu, İbrahim Taştekin’in elindeki bir Aşık Garip kitabından, bir bölümü okuduğunda, hep birlikte hüngür hüngür ağladıklarını (Hoca bu konuyu anlatırken onların taklidilerini de yapması, sınıfı güldürmekten kırıp geçirirdi.

        Sayın  Hocam :

Karaman’da bile bir ortaokulun bulunduğu o yıllarda, yalnız köy çocukları için düşünülen bu üç yıllık ziraat okulu, o yıllardaki ihtiyaçtan memur alımı sırasında da, bir ortaokul mezunu gibi işlem gördüğünden, bizler için birer ekmek kapısı da olmuştu ki, ben de Ziraat Bankasında görev almış, benim gibi okul arkadaşlarımın çoğunun, Devletin çeşitli bölümlerinde görev aldıklarını da görmüş oldum .

 Ermenek’e tayin edildiğimi duyduğum an, dünyalar benim olmuş kadar sevinmiştim ki, orada kaldığım sekiz yıllık bir hizmetten sonra, Ermenek hakkındaki intibalarımı size yazdığım bir mektubu, Yeşil Ermenek Gazetesinde 12 Aralık 2012 tarihinde “Ermenek ve Ermeneklilere özlem” başlığı ile siz de yayımlamıştınız.

Bu güzel beldedeki günlerimi, oradaki arkadaşlarımı unutmama imkân yok. Emeklilik yıllarımda bile, orayı defalarca ziyaret ettiğim gibi, çocuklarımın birinin abone olduğu Yeşil Ermenek Gazetesinin hemen hemen her nüshasını da okuyor ve oraların haberlerini takip ediyorum..

Anılan gazetenin 3026, 3027, 3028 ve 3029. Sayılarında; okul arkadaşım da olan, ara sıra kulağının duymamasına rağmen hala telefonla konuşmaya çalıştığım, İbrahim Taştekin hakkındaki yazılarınızı heyecanla ve gözlerim yaşararak okudum. O’nunla hem okul ve hem de Ermenekte’ki görevim sırasında, aynı kuruluşun mensupları olarak birlikte çalışmalarımız, çok güzel günler aklıma geldi.

Şunu da hemencecik ilave etmem gerekir ki; okuduğumuz okula göre mesleğine sadık ve sahip olan İbrahim’in Ermenek’e getirdiği zirai yenilik ve uğraşı, şimdiye kadar orada görev yapmış Yüksek Ziraat mühendisleri de  dahil olmak üzere, O’na  ulaşamamış olduğunu, herkesin bildiği gibi, bizzat görerek ben de  şahit olmuşumdur.. Siz zaten ona “Küçük Dev Adam” olarak en yakışan ismi vermişsiniz. Kazancıdan arkadaşlarımız Rahmetli Ali Demircan  (Polis Ali); O’nun tükenmeyen bu azminden dolayı, şaka yollu O’na  “Develik Serçesi” de derdi.

Şimdi aynen yerlerinde varlar mı? bilmiyorum ama Ermenek’e geldiğimde Kazancı, Güneyyurt, Tepebaşı, Üzümlü ve Göktepe’deki görevimiz icabı, Tarım Kredi Kooperatiflerinin her yılki genel kurul toplantılarına, Ziraat Bankasının temsilcisi olarak katılırdık.

O yıllarda yenice acılan Ermenek Tarım Kredi Kooperatifinin müdürlüğünde ise Üzümlü’den bizzat getirilen İbrahim Taştekin bulunuyordu. Oradaki sekiz yıllık görevim sırasında kooperatiflerden ve ora halkından çok değerli insanlarla da tanımıştım ki, bazıları ile hala görüşmemiz olur.

İbrahim hala candan bir arkadaşım olduğu gibi, o günlerde banka için kredi isteyen çiftçilerin ilk istihbaratını aldığımız kişi de o olurdu. Ben zaten Ermenek ve köylerindeki çiftçileri son derece kanaatkâr, aşırı borçtan korkan ve aldığı krediyi de muhakkak yerine sarf eden, hem becerikli ve hem de borcuna sadık kişiler olarak tanıdım.

O yıllarda Amerika ve İsrail’den yenice ithal edilen yüksek verimli ve gramla satılan sebze tohumlarını bile; kooperatifi aracılığı ile ora çiftçilerine ilk tanıtan ve ulaştıran, bir kamyonda yüklü kimyevi gübreyi bir günde aynı yörede bulunan köylerin çiftçisine, kapı kapı dağıtıp, üç günlük işi bir güne sığdıran ve bu sebeple de, hem vakitten ve hem de kamyon kirasında kazandıran İbrahim Taştekin’dir

İbrahim’i ve O’nun Ermenek’e yaptığı hizmetleri anlatmam çok zor. Kısacası O’nun orada hizmet götürmediği hiçbir köy ve kasaba yoktur. Kooperatifi kontrol için gelen müfettişlerin bile; önce İbrahim’in bu alışmadıkları kadar geniş icraat, açılıp, saçılmasına şüphe ile baktıklarını, sonra da takdir ettiklerini çok gördüm.

Yazımı Üzümlü. Tarım kredi kooperatifinin kaybettiği bir para olayı ile kapayacak olursam. Bankamızın Müdürü Yücel Bey Alanya’ya tayin olmuş ve yerine henüz biri atanmamış, bankanın en yetkilisi olduğum günlerde, Üzümlü Tarım Kredi yetkilileri memurları ile gelip çiftçilerine dağıtmak üzere bankadan yüklü bir parayı alıp gitmişlerdi.

Akşam yemekten sonra kapı çalınmış, açtığımızda da karşımda arkadaşım İbrahim’i, yanında da Üzümlü Kooperatifinin, gündüz bankadan o yüklü parayı alan yönetim kurulu üyelerini gördüğümde şaşırdım.. Arkadaşım İbrahim; “Yahu Muhasebeci Bey. Bunlar gündüz bankadan aldıkları parayı kaybetmişler” dediğinde ise tamamen şaşırdım.

Parayı Necati Atalık’ın manifatura dükkânında bulduk. Necati akşam eve giderken kapının önündeki çantaları gördüğünde okul çocukları unutmuşlar, yağan yağmurdan ıslanmasınlar düşüncesi ile içeri alıp dükkânını kilitleyip gitmiş. Onlara bankadan ayrıldıklarından sonra nerelere gittiklerini sorduğumuzda Necati’nin dükkân kapısının yanını göstermişler, camdan içeri baktığımızda ise; çantaları görmüştük.

Necati’yi çağırıp paraları aldığımızda; adamlar bir bana, bir İbrahim’e bir de Necati’ye sarılıp, sarılıp ağlayarak; “Bukadar parayı ödememize imkân yoktu. Allah sizden razı olsun. Bütün bunlar bizim sersemliğimizden oldu” diyorlardı. Anlaşıldı ki; Necati Beyin dükkânının önünde; eşyalar o günlerdeki Jeepe yüklenirken, para çantalarını orada unutmuşlar.

Şu anda Ermenek ve köyleri Ziraata dayalı kaliteli her türlü meyve ve sebze yetiştirip yiyorlarsa, fenni kovanlarından bolca bal alabiliyorlarsa, pazarlarda Ermenek kirazı veya Ermenek balı diye diye çokça satılıyorsa, bunların ilkini Ermenek’e, o yıllardaki zor koşullar içinde, canı pahasına taşıyıp tanıştıran, bizzat tatbik eden, hemşerileri, o küçük boylu Dev Adam İbrahim Taştekin’e borçlu olduklarını unutmasınlar.

Sayın hocam.Arkadaşım İbrahim ve onun Ermenek için yaptıkları hakkında ki kıymetli görüş ve düşüncelerinizi  köşenizde  en güzel şekilde ifade ettiğiniz için size selam ve hürmetlerimi sunarken, arkadaşıma da “İyi ki hala varsın küçük dev adam.sana da sağlıklar içinde daha nice yıllar ve sonsuz selamlar olsun” diyorum.

  27 Mayıs 2017 Konya

Tevfik DEMİR

Konyada’ki Yeşildereli

AZİM UYAR

Detaylar

Kategori: Kim Kimdir?

Yayın tarihi: Salı, 30 Ekim 2012 09:43

Yazar: hasan-simsek

Gösterim: 2846

AZİM UYAR ( 1 )

EĞİTİME OMUZ VERENLER

Ben, okul yaptıran hayırsever hemşerilerimize “ eğitim seçkinleri “ diyorum. Çünkü her vatandaş hayırsever olabilir ama “eğitim seçkini” olamaz. Örneğin, bir okulun küçük bir ihtiyacını gören, yoksul çocuklara kalem defter alan, onların giysi ve benzeri ihtiyacını sağlayan ya da okulun kütüphanesine birkaç kitap alan insanlara hayırsever diyebiliriz ama “eğitim seçkini” diyemeyiz. Eğitim seçkinleri, elini taşın altına koyup devletimizin zor anlarında büyük harcamalarla okul yaptırarak devletin zorunlu harcamalarına büyük oranda malî destek veren şahsiyetlerdir.

Taşeli Yöresi’nde, okul yaptıran Türk Millî Eğitimine destek veren çok değerli hemşerilerimizden aramızdan ayrılanlara Allah'tan rahmet, sağ olanlara da sağlıklı ve mutlu yıllar dileyerek yazıma başlamak istiyorum. Türk Milli Eğitimi’ne  omuz veren bu saygın insanları günümüzden geriye doğru şöyle bir hatırlarsak*,

1. Nadir Haranioğlu ( Fatma Nadir Haranioğlu Ticaret Meslek Lisesi)

2. İbrahim Danacı (Güneyyurt-İsmail Danacı Anaokulu )

3. Azim Uyar (Güneyyurt’ta, Gülay-Azim Uyar Anadolu Lisesi )

4. Hasan Kalan (Anadolu Lisesi, Fen Lisesi ve Yurtları )

5. Mehmet Çakır ( Fikriye Mehmet Çakır Anadolu Sağlık Meslek Lisesi

6. Hakkı Polat ( Hatice -Hakkı Polat İlköğretim Okulu)

7. Galip Sumra (Zehra Galip Sumra Atatürk İlköğretim Okulu )

8. Leyla Vekfioğlu ( Pamuklu ( Cenne ) İlköğretim Okulu)

9. Hurşit Akpınar ( Güneyyurt Hurşit Akpınar İlköğretim Okulu )

10. Nuri Çetin ( Görmel İlköğretim Okulu )

11. Karpuzcu Kardeşler ( Ermenek Kütüphanesi )

12. Hacı Mustafa Demirok (Ermenek Meslek Lisesi )

13. Mustafa Barcın (Ermenek İmam Hatip Lisesi- Sarıveliler  İmam Hatip Ortaokulu)

14. Balkusan Nuri Türkyılmaz İlköğretim Okulu ( Yapılıyor bitirilmek üzere)

15. Ahmet Keleşoğlu tarafından Ermenek ve  Başyayla’ya yaptırılan kültür merkezleri

16. Yaşar Alıçlı tarafından yaptırılan Ali Rıza Alıçlı Rehabilitasyon Merkezi

17. Ermenek Fatih İlme Hizmet Derneği ve diğer derneklerimiz tarafından yaptırılıp işletilen özel öğrenci yurtları.

18. Hasan Kalan Anadolu Lisesi

19. Hasan Kalan Fen Lisesi 

İbadethane olarak;

1. Ahmet Keleşoğul Camii

2. Halil Akbaş Cami

Bu kurumların hemen hepsi hizmete açılırken biri ikisi hariç, MEB ve il yönetimi tarafından mütevazı bir törenle açılmış kurumlar değildir. İl yönetimleri ve MEB okullar yapılırken ilgisiz kalmış ve yapılışlarında ve açılışlarında yaşadıkları sorunları gidermek için ciddi bir çalışma yapmamışlardır. Bundan sonra yapılacak okul ve diğer kurumlara karşı ilçe, il merkezinin ve ilgili bakanların duyarlı olmasını Taşeli halkı olarak bekliyoruz.

Yukarıda sıraladığım listenin dışında kalan hemşerilerimiz varsa lütfen kendileri ve yakınlarının bize isimlerini hatırlatmasını rica ediyorum. Okul yaptırıp da listeye dahil etmediğim iki önemli isim var: Biri İstanbul ve Konya'da 100 milyon dolara yakın her kademedeki okul inşaatları için harcama yapan Ahmet Keleşoğlu, diğeri de Konya merkezde okul yaptıran kayınbiraderi Nazım Karpuzcu'yu da yeri gelmişken hatırlatmakta yarar var diye düşünüyorum. Ama bizim konumuz şimdilik Ermenek ve çevresinde okul yaptıran “eğitim seçkinleri”dir. Aslında bu eğitim seçkinlerinden bazılarını geçmiş yıllarda Dil Bayramı etkinlikleri nedeni ile Ermenek'e gittiğimde görüşüp söyleşi yaptım ve onları ayrıntılı olarak yazdım. Bu yazı serisinde yöremizde yetişen ve hayırseverliliği girişimciliği ile tanınan Güneyyurtlu hemşehrimiz Azim Uyarı yazacağım.Geleceği okuma üzerine kurgulu olan yoksul Taşeli çocuklarının önünü açan ve onların acımasız rekabet koşullarında ve zor şartlarda yarışa katılmalarına yardımcı olan gönlü memleket sevgisi ve ve okuma sevgisi ile dolu olan çok değerli insanlarımızı saygı ve minnetle anar ve onları keyifle yazmayı yörem Taşeli adına kendime bir görev sayıyorum. 30 Ekim 2012

-------------------------------------------------------------------------------

* Okul yaptıran hemşerilerimizi tek tek listeledim ki ilgili devlet birimleri bunların kimler tarafından ve nerede ve ne amaçla yapıldığı bilsin ve gerekli olduğu zaman kullansın.

AZİM UYAR ( 2 )

TAŞELİ’NDE EĞİTİME OMUZ VERENLERDEN

Ben onlara  “ eğitim seçkinleri”diyorum. Geçen sayıda bir genelleme yaparak Güneyyurtlu iş adamı Sayın Azim Uyarı tanıtıp yaptıkları hayır hizmetlerini yazacağız. Azim Uyar,

1964 Güneyurt doğumlu genç bir müteşebbis. Madencilik sektöründe iş yapar. Güneyyurt’taki Şekerler Sülalesinden Fadime ve İbrahim Uyar’ın altı çocuğundan ( Emiş, Süleyman, Azim, Gülşen, Ayşe ve Cevdet )  üçüncüsü. Eğitimi orta öğretim, küçük yaşta babası ile birlikte madenciliğe merak sarmış bir iş adamı. Hayırseverliliği ile tanınıyor. Doğup büyüdüğü Ermenek’in Güneyurt beldesine 16 derslik MEB’in tavsiye ettiği ve uyguladığı  bir Anadolu Lisesi binası projesini hayata geçirir. On dönüm arazi üzerine yapılan Gülay-Azim Uyar Anadolu Lisesi önümüzdeki 2013-2014 eğitim öğretim yılına açılacak. Şu an bitmiş vaziyette.

Azim Uyar, beldesine Anadolu Lisesi’nin haricinde başka sosyal sorumluluk projesi kapsamında güzel işler yapmıştır, Aralık Mahallesi’ndeki caminin yapımında büyük katkısı vardır. Habip Mahallesi, Pınargözü Mahallesi camilerinin kalorifer tesisatları ile Merkez camisinin büyük ayaklı kliması onun tarafından sağlanmıştır.

Güneyyurt beldesine yardım amacı ile bir adet büyük kamyon ve iki adet bir çift kabin pikap bağışı yaptığı gibi beldenin parke taşlarının döşenmesine ve çocuk oyun alanlarının düzenlenmesine ve onlar için oyuncak sağlanmasına katkıları vardır.

Güneyyurt’taki öğrencilere kırtasiye yardımı ve üniversitede okuyanlara burs sağlaması ki bu bu yıl için 117 kişidir. Onun beldesine olan sevgisini gösteren eylemlerdir.

O Güneyyurt’a verdiği hizmetlerin yanında Ermenek ‘de büyük hizmetleri vardır:

Ermenek Sağlık Müdürlüğüne bir adet seyyar hastane aracı bağışlar. Ermenek Devlet Hastanesi Acil Servisi’ne yardım, Göktepe YİBO’nun güneş enerjisi ile donanımı ve Göktepe’ye güzel bir park dizayn etmek gibi yardımları olduğu gibi iş alanı bulunduğu Manisa-Soma İlçesi Emniyet Müdürlüğüne yeni bir araç sağlar. Ayrıca Soma7nın Derkael köyünün camisinin minaresini de yaptırır.

Konya’nın Ilgın ilçesi Çavuşça beldesine içme suyu için sondaj yaptırma, diğer ekipmanları alarak su şebekesini evlere kadar götürme çalışmaları ve mahalle aralarını parke taşlarla döşemesini sağlama gibi hizmetlerinin yanı sıra beldeye bir adet de ambulans alarak onların hizmetlerine vermiştir.

Sayın Azim Uyar’ın yardımseverliği bununla da sınırlı değildir. Denizli ili Canneli ilçesi Karabayır köyüne köylüler için büyük bir ihtiyaç olan köprü yaptırmıştır.

İzmir-Dokuz Eylül Üniversitesi’ne Gülay-Azim Uyar adını taşıyan güzel bir konferans salonu yaptırmıştır.

Azim Uyar, hemşehrimizin genç yaşta sosyal sorumluluk projesi adı altında yapmış olduğu bu yardımlar şüphesiz toplumumuzun yaşam seviyesini iyileştirme adına güzel şeylerdir.

Diğer eğitim seçkinleri gibi özverili çalışmaları nedeni ile kendilerini kutlarız. 30.10.2012. Hasan Şimşek.